Jungs in de Nokriegstieden

 As wie op de Welt keumen, leeg Düütschland in de Schiet. Lege Tieden würrn dat no den Tweten Weltkrieg. Uns Öllern harrn alle Hannen vull to doon, dat uns Land wedder op de Been keumen. EEn Wunner, dat wi Jungs hier opwassen kunnen un bit vondoog dörchholen hebbt.

De an`n mehrsten von uns würrn Huusgeboorten. Uns Vadders seten dorbi nich blangen Bett. Se teuvten af, bit Mudder Griepsch uns grepen harr. Wenn wi nachts in uns Wegen quarkt un blarrt hebbt, müssen wi al banning to kiehr gohn, bit uns een hüürt hett. Babyfone geev dat nich! Pampers ok nich! Wie Schietbüdels legen in Luren. Dat würr heel veel Arbeit för uns Mudders. Uns Betten würrn mit Farv anstreken, de vull Blee un Cadmium seten. Ok de bunten. höltern Boklütz, de wi giern in den Mund steken hebbt, würn nich koscher.

Op Treppen geev dat för uns keen BfU-Sekerheitsgitter! Wokeen op Treppen nich oppasst hebbt, de kullerten ok mol dol. Blaue Placken, ingegipste Arms oder Been bleven nich ut. Dat meuk uns Pien. Mudders oder Omas hebbt uns de Wehdoog wegpuust. Wenn een von uns mol in een Auto to sitten keum, würr dat ohne Kinnersitz, ohne Sekerheitsremen un ohne Airbag!

Speelplätz geev dat nich! Wenn´t hooch keum, harrn wie en Sandkist un een Wüpp in´n Gorden. Giern spelten wi in Matsch un Pütten. Dorbi bleev dat nich ut, dat wi ok mol Sand oder Dreck in´n Mund kregen un dolsluckten. „ Dat reinigt den Mogen,“ see mien Oma Mimi. Hüüt weet wi, dat uns dorvon dat Immunsystem starkt hett!

Fernseher, iPhone un Computers geev dat nich! In´t Radio hebbt wi alldags Schoolfunk un Sunndags Kinnerfunk hüürt. Langwiel hebbt wi nich kennt. Wenn wi de Schoolarbeiten trech harrn unto Huss nicht o Hand gohn müssen, harrn wi den Dag för uns. Von Moot-, Loop-, Ball- un Versteckspele wüssen wi veel. To´n Bispill: Räuver un Schandarm, Football, Afklatschen, Hinkebock, Versteken mit Ansloon, Kibbel-Kabbel, Krüsel sloon, Himmel un Höll, Ballprellen, Tautehn, Bandopnehmen, Marmelditschen, Sackhüppen,Buddeldreihen, Worpball un mihr. In´n Winter hebbt wi Strietschoh lopen, leshocky speelt, Slendenfohren oder sik mit Sneebäll smeten.

Gliek achtern Huus oder Querfeldin würr för uns de Welt - endlos groot un vuller Aventüer. Wi hebbt uns Höhlen baut, Cowboy un Indioner speelt, sünd op Bööm klattert, hebbt Stickels ketscht, Poggen opbloost un Kiewitteier söcht. Metten eten würr een Mootproov. Bolzt hebbt wi allerwegens wo Platz würr. Footballstebel harrn op´t mehrst keeneen von uns. Liekers bröch Football unendlich veel Spooß! In de Wull harrn wi uns eensthaftig nie un wi sünd nie gegen eenanner beestig worrn.!

Wenn wi buten speelt hebbt, wüss nüms woneem wi rümbuttjerten. Een Handy geev dat nich! Wi müssen ierst wedder an´t Huus ween, wenn dat Obendbroot op´n Disch keum. De Mogen hüngen uns jümmer scheef. Broot dick mit Botter bestreken un mit Wust oder Kees beleggt, würr een Hoochgenuss. Smacht harn wi op Fleesch un Wust ut de egene Huusslachtung. Wi hebbt fett eten un sünd doch nich dick worrn! Snöckerkroom würr roor.

No Scholl sünd wi bi Wind un Weer to Foot gohn. So wiet de Weg ok würr, een Schoolbus geev dat nich! Wokeen een Fohrrad harr un dor op führn kunn, de dreug keen Helm op´n Kopp!

Wenn wi Jungs ut de Nokriegstieden torüch denkt, dücht wull de Mehrheit, dat se in lege Tieden all in all een herrlich Leven harrn. Mit Öllern, Grootöllern un Lihrers, de jüm den rechten Weg wiest hebbt. Wi köönt wohrhaftig stolt torüchkieken, denn wi all hebbt Dütschland mit op de Been holpen.